درد علی دو گونه است: یک درد ، دردیست که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق احساس می کند ، و درد دیگر دردیست که او را تنها در نیمه شبهای خاموش به دل نخلستانهای اطراف مدینه کشانده......... و بناله در آورده است، ما تنها بر دردی می گرییم که از شمشیر ابن ملجم در فرقش احساس می کند.

اما،این درد علی نیست:

دردی که چنان روح بزرگی را بناله آورده است،تنهایی است ،که ما آنرا نمی شناسیم!

باید این درد را بشناسیم ، نه آن درد را

که علی درد شمشیر را احساس نمی کند

و.....ما درد علی را احساس نمی کنیم.            د.ع.شریعتی