از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله مروی است که فرمود : جانهای خویشتن را به وسیله گرسنگی و تشنگی به مجاهده وادارید ؛ زیرا اجر در این کار مانند اجر جهاد کننده در راه خداست ؛ همانا عملی در نزد خدا محبوبتر از گرسنگی و تشنگی نیست.
و نیز فرمود : در روز قیامت منزلت آن کس از شما در نزد خدا بیشتر است که گرسنگی او طولانی تر و درباره خداوند سُبحانَهُ زیادتر تفکر کرده باشد.
و نیز به اسامه فرمود : اگر بتوانی وقتی ملک الموت (برای قبض روح تو) بیاید شکمت گرسنه و جگرت تشنه باشد این کار را بکن ؛ زیرا به این کار شرف منازل را ادراک می کنی و به ورود روح تو ، فرشتگان خرسند می شوند و خداوند جبّار بر تو درود می فرستد.
و در حدیث معراج است که خداوند فرمود : یا احمد صلی الله علیه و آله ! آیا می دانی که میراث روزه چیست ؟ عرض کرد نه. فرمود : میراث روزه کم خوراکی و کم گویی است؛ سپس فرمود : سکوت مورث حکمت می شود و حکمت مورث معرفت و معرفت مورث یقین است و چون بنده به مرتبه یقین برسد باکی ندارد که چگونه بر او می گذرد ! به سختی یا به آسانی ؟! برای او متفاوت نیست و این مقام صاحبان رضا است و هر کس به رضای من عمل کند سه خصلت ملازم حال او خواهد بود : شکری که آلوده به جهل و نادانی نباشد ؛ و ذکری که فراموشی در آن راه نیابد؛ و دوستی که محبت مخلوق را بر محبت من ترجیح نمی دارد و چون مرا دوست داشت من هم او را دوست خواهم داشت و خلق خودم را به محبت او خواهم گماشت و چشم دل او را به جلال و عظمت خود گشاده خواهم ساخت و از او علم خاصه خلق را مخفی نخواهم داشت و در تاریکی های شب و روشنایی روز با او مناجات خواهم نمود تا اینکه گفتار او با سایر خلق منقطع گردد و مجالست او با آنها بریده شود و سخن خودم و کلام فرشتگانم را به گوش او میرسانم و می شنوانم و راز خودم را که از خلق خودم پنهان داشته ام بر او فاش می سازم تا آنجا که فرمود: البته عقل او را غرق در معرفت خود خواهم ساخت و خود در مقام عقل او جا خواهم گرفت؛ سپس مرگ وسکرات مرگ و حرارت و فزع مرگ را بر او سبک و آسان خواهم ساخت تا آنکه رو به بهشت رانده شود و چون عزراییل بر او فرود آید به او گوید آفرین بر تو - خوشا به حال تو - باز خوشا به حال تو- همانا خداوند به تو مشتاق است- تا آنکه گوید - خداوند به او می فرماید : این بهشت من است در آن آرام بگیر و این جوار و همسایگی من است در آن منزل بگزین . و روح در پاسخ عرض بکند:
ای معبود من ! خویشتن را به من شناساندی و من به شناسایی تو از تمام خلق تو بی نیاز شدم؛ به عزّت و جلال تو سوگند، اگر خشنودی تو در این باشد که مرا قطعه قطعه کنند و به سخت ترین صورتی که مردم را به آن می کشند مرا هفتاد بار بکشند؛ رضای تو در نزد من محبوب تر است!
تا آنجا که فرمود: خدای عزّ و جلّ هم فرماید: به عزّت و جلال خودم سوگند! بین خودم و بین تو در هیچ وقتی از اوقات مانع و حاجتی قرار نخواهم داد تا تو هر وقت بخواهی بر من آیی؛ و همین قسم است رفتار من با دوستانم...
عارف کامل میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (ره)
رمضانت مبارک، دوست خدا !
